En we zijn eindelijk van start! Vanochtend om 9 uur was de openingsceremonie. Bij de vlaggen van de landen verzamelden zich alle teams en een rijtje bobo’s stond klaar voor een speech, de opening door de burgemeester (niet protocolair) en de speech van de FAI official met nogmaals de opening, maar nu wel volgens protocol. Timing is een dingetje. Nog tijdens de speech van Massimo Semoli, die ook de voorzitter van de jury is, kwam een sportvliegtuigje (een PZL-104 Wilga) boven ons vliegen die twee parachutisten dropte. De FAI Anthem, ja, die bestaat, werd aangeheven en was met zijn anderhalve minuut net iets te kort om de FAI vlag in top te krijgen. Daarna tijd voor de teams om even een groepsfoto bij hun vlag te maken.

In datzelfde vliegtuig zat ook ‘onze’ David, die de parachutisten eerst naar Görlitz had gereden, vanwaar het vliegtuig was vertrokken. Als tegenprestatie hiervoor mocht hij mee met de vlucht. Hij was uiteraard wel zo verstandig er niet uit te springen.

Er stonden vandaag twee formele onderdelen op het programma, de laatste twee voordat morgen het echte toernooi van start gaat. Ten eerste de zogenaamde processing van de modellen, die dan worden gekeurd op stickertjes, gewicht en nog wat zaken en waarvan een certificaat, compleet met stempel, wordt opgemaakt. Het Nederlandse team was als eerste aan de beurt om de 21 toestellen te laten keuren. Drie toestellen per persoon, het maximum wat je mag inzetten tijdens de competitie. Iets meer dan de geplande drie kwartier later waren we klaar en vervolgens moesten we wachten tot 13.30, het tijdstip waarop we volgens planning als NL team voor 50 minuten het parcours voor onszelf kregen om de laatste trainingsvluchten te maken.